دکلمه

حس آرامش نویسنده سارا زمانی فر گوینده امیر سیاهی

مشغول تماشای چمنزار بودم، اسب سفیدی که یال‌ های بلندش تموم قوس کمرش رو پوشونده بود،

توی اون فضای سبز که آسمون آبی رنگ با پنبه های سفید رنگش به اطراف یه حالِ رویایی میداد، چشمم رو خیره کرد.
روی چمن های سبز نشستم و هوای خنک اطرافمو نفس کشیدم.

چه حال و هوای قشنگی بود توی همچین مکانی به دور از دنیای مردم و توی قلب زمین با نسیم خنک صبحگاهی عطر زمین رو استشمام می‌کردم.
روی زمین دراز کشیدم و چشم هام رو بستم.

باد خنک بهاری صورتم رو نواز می‌کرد. خنکای چمن حس آرامش رو توی وجودم غوطه ور کرد،

صدای پرنده ها گوشم رو نوازش می‌کرد. بازهم تصویر اسب سفید رنگ جلوی چشم‌های بسته‌ ام که درحال دویدن بود، نقش بست.
لبخندی گوشه‌ی لبم جا خوش کرد؛ چه حس خوبی بود.

برای لحظه‌ای ضربه‌های محکم تنفسی گرم رو روی صورتم احساس کردم.
چشم‌های مشکی رنگ اسب که یال‌هاش اطراف صورتش رو پوشونده بود، خیره به من نگاه می‌کرد.

مجددا چشم‌هامو روی هم گذاشتم اما صدای شیهه‌ی اسب منو از اعماق آرامشی که داشتم بیرون کشید.

چهارزانو روی زمین نشستم. نگاهش به من خیره بود انگار حرفی برای گفتن داشت،

به ناچار از روی زمین بلند شدم و قدم‌ هام رو به سمتش حرکت دادم.

نور خورشید فضای اطراف رو جذاب تر کرده بود طوری که…
بیخیال به تموم حس های قشنگ وقتی به اسب نزدیک شدم دستم رو به سمت صورتش کشیدم. بسته شدن چشم هاش مصادف شد با لمس دست‌ هام بین ابروهاش.
چه حس شیرینی بود! نزدیک تر شدم و دست‌هامو روی یال‌ هاش کشیدم مثل ابریشم نرم بود. لطافتش درست شبیه…
صدای تیز عقابی که از بالای سرم شنیده شد، رشته‌ی افکارم رو پاره کرد.

درحالی که دستم جایگاه خودش رو روی اسب داشت نگاهی به بالای سرم انداختم. چه حال و هوای قشنگی بود.
چشم‌ هام باز شد و بجز سقف سفید رنگ اتاقم چیزی نبود،

تجسم همچین مکانی حس شیرینی رو بهم القا کرده بود طوری که اصلا تاب دل کندن نداشتم اما گذشت و این دنیاییه که من دوستش دارم نه دنیایی که وعده‌ی دروغ حکایتش شده.

نویسنده سارا زمانی فر

گوینده امیر سیاهی

میکس احسان یارمحمدی