تنهاترين شاعر دکتر فاطمه لشکری با صدای پرستو شایان

من اينجا
دركنار بستر تبدار اين دريا
به روي موج هاي سركش غم ها
كنار روزني از نور فانوس زمستاني

به زير ابر چشمان هميشه خيس و باراني
هميشه سخت تنهايم
و من
تنهاترين تنهای دنيايم…………..

شبم چون شعله های سركش و خاموش
گرفته جان من را
هرزمان يك شعله درآغوش
چنان مورم
كه كوهی را هميشه
مي كشد بر دوش
زجام غم چه لبريزم
بهاری در درون قاب پاييزم
من از اين بستر سينه
هميشه مي شوم جاري
دوباره بعد از اين طغيان
به دور خويش می پيچم
درون خويش می ريزم

پريشانم
غم انگيزم
نمی رويد گلی از خنده بر دامان لب هايم
و من
تنهاترين تنهای دنيايم ………

سرم سودای بی سامان
تنم بی تاب از اين
درد بي درمان
همه سرمايه ام، يك دل
تمام هستی ام، يك جان
و از خود غافل و حيران
خموش و ساكت و سردم
طنين موج يك دردم
ومن در حسرت باران
تمام فصل ها
بي حاصلم
زردم

خدا را نيك می بينم
خدا را نيك می خوانم
ولي در اين شب ظلمت
چنان افتاده از پايم
كه در اين غربت غفلت
به خود هرگز نمي آيم
ومن
تنها ترين ،تنهاترين
تنهای دنيايم ……….

شاعر دکتر فاطمه لشکری (راحیل کرمانی)

دکلمه پرستو شایان