پاییز زرد شاعر دکتر شعله میرفتاح دکلمه افسون غفائی

میرسد پاییز با تمام فضای زردش
فصل طلا نمای فصلها
می تازد بر دلهای مبتلا به درد جدایی
تا پیوند زند بار دگر
انتظاری فرسوده و افسرده
می آید با تمام نگرانی و دلهره گی
اما جان میدهد و آرامش
قدم زدن با دلبری
روی زرد برگهای طلائیش
آری… خزان هم می تواند
روح دهد و جان بر دلهای تنهای تنها
همانند سرآغاز آشنایی من و او
که بود در پاییزی پر شفق و جاودانه
که او در کنارم بود و میریخت
به روی سرم
خروار خروار برگهای طلائی و می گفت
شعله ي من، تو هم طلائی
همانند این برگهای افسونگر
عزیز دلم….در خاطرم مانده
زمزمه های عاشقانه ی تو
هنوز میپیچد در گوشم و زیبا می کند
فصلی چنین افسرده و غمین
در دامن اشعار پاییزی تو
که اینچنین خاطره انگیز و جادوئی اند