فریده بینایی

مکاشفه های تن او شاعر دکتر صالح بوعذار دکلمه فریده بینایی

زیبای من !
نگاهت
گلخنده ى تاک صبح
و گلبوسه هایت
عطر جاریِ باد!
اگر بر خاطر پریشانم،
بِوزی ،
بی شک ،
تمام تنم
بوی بهار می گیرد

زیبا !
من، غرورى

افتانم
در آغوش تو
.
دست هایم،
در مکاشفه ی
تنت ،
در ماندند
و در شیب تند نگاهت،
سيب تنم،

غلتید.
آه زیبا،
نگاهم
سرشار است
از بارش های بی امان تو
تو خود چترم باش
تو خود بارانم باش
.
زیبا !
آسمان مهياست
تا تو را ببارد
و زمین،
دیگر بار
تو را بزاید!
وگر زاد تو،
بوسه و عشق باشد،
مرگ وهمی بیش نیست
.
زیبای من !
نامت ،
نای غمین تنهائيست
بى تو ،
خواب قُمریان چشم هایم
آشفته است.
.
آه
زیبای من،
از دست دلم،
پایم خطا رفت
تا چین زلف تو
من مانده ى نگاه توام
مرا
در قیامت آغوشت،
امان بده
.
آه سلمی،
حوا ،
حواری کوچک دستان توست.
آدم ،
در دامن بلند تو،
هبووووط
کرد
زیبا!
دختران تاک،
مست مِی چشم های تواند.

آه سلمی !
در فراقت،
برگی در معبر بادم
آغوشت را
بگشا،
شاید نسیم مویت
مرا در آغوش گیرد
و از مرگ رهايم كند

آه سلمی !
بلور اشک های بر تن نسروده ام،
سرب آجین شد
و پیشانی ام
در سرمای سوزان نبودنت،
چروک…
.
آه سلمی !
قیامم،
به قامت بلندت ،
نمی رسد
مرا در آغوش گیر
و مرا ببوس
مرا ببوس…
تو نمى دانى ؟
بوسه هایم بر بلور سرخ جام،
فراقت را اكنون
از تن تاک،