تنهاترين شاعر دکتر فاطمه لشکری دکلمه پری ساتکنی عندلیب

من اينجا
دركنار بستر تبدار اين دريا
به روي موج هاي سركش غم ها
كنار روزني از نور فانوس زمستاني

به زير ابر چشمان هميشه خيس و باراني
هميشه سخت تنهايم
ومن
تنهاترين تنهاي دنيايم…………..

شبم چون شعله هاي سركش و خاموش
گرفته جان من را
هرزمان يك شعله درآغوش
چنان مورم
كه كوهي را هميشه
مي كشد بر دوش
زجام غم چه لبريزم
بهاري در درون قاب پاييزم
من از اين بستر سينه
هميشه مي شوم جاري
دوباره بعد از اين طغيان
به دور خويش مي پيچم
درون خويش مي ريزم

پريشانم
غم انگيزم
نمي رويد گلي از خنده بر دامان لب هايم
و من
تنهاترين تنهاي دنيايم………

سرم سوداي بي سامان
تنم بي تاب از اين
درد بي درمان
همه سرمايه ام، يك دل
تمام هستي ام، يك جان
و از خود غافل و حيران
خموش و ساكت و سردم
طنين موج يك دردم
ومن در حسرت باران
تمام فصل ها
بي حاصلم
زردم

خدا را نيك مي بينم
خدا را نيك مي خوانم
ولي در اين شب ظلمت
چنان افتاده از پايم
كه در اين غربت غفلت
به خود هرگز نمي آيم
ومن
تنها ترين ،تنهاترين
تنهاي دنيايم……….

شاعر دکتر فاطمه لشکری (راحیل کرمانی)

دکلمه پری ساتکنی عندلیب