افسون غفائی / محسن میرزایی

حسرت و دلتنگی نویسنده هادی پورحسین گویندگان محسن میرزایی و افسون غفائی

(افسون)

عادت کردم که همیشه خدا
یه جای زندگیم زخم خورده باشه
اون روزهایی که
تنها بودم و تو رو نداشتم
تنهایی رو تَن زندگیم زخم مینداخت
سخت بود ، دردناک بود ، کشنده بود
ولی باز قابل تحمل بود
تا اینکه تو اومدی و پا گذاشتی
وسط زندگیم ، تا مرحم
زخمهام بشی و رفیق و مونس
شبهای سرد و بلندم
راستشو بخوای ،

انگاری تازه متولد شدم
پس جون گرفتم تو دستات
و نفس تازه کردم و قد کشیدم
پیش چشات
غافل از اینکه تو خودت
یه روزی عمیق ترین زخم تمام
دورانم میشی
آخه من با تو یاد گرفته بودم
چطور تنهایی هامو پُر کنم
چطور زیر بارون
راه برم و نفس تازه کنم
چطور سر دلمو گرم کنم تا
دیگه یادش نیاد تو زندگی چی
کم داشتم .

یا اینکه چطور تا آسمون
هفتم عشق پرواز کنم بدون اینکه
پرم زخمی شه ، باور کن من
با تو تا خودِ خودِ صبح تو دل شب
رقصیدم و رقصیدم و رقصیدم
و باز صبح که شد
سر از شانه تو برداشتم . .
حالا بعد از تو داغ نداشتنت رو
پیشونیِ زندگیم بد جور
خودنمایی میکنه ، انگاری قرار
نیست حال دلم هیچوقت
خوب شه ، انگاری تو و تموم
قصه هات خواب بود . .
کاش ، کاش هیچوقت
از خواب تو بیدار نمیشدم

(دلتنگی)

روزی ،
جایی در کنار گوشه همین شهر
دوباره مرا خواهی یافت
روزی که دیگر من ، من نیستم
آنروز من زنی هستم با موهایی
کوتاه و چشمهایی گود افتاده
در انتظار کسی ،
کسی که روزگاری مرا پَر پرواز
خود میدانست ،
آنروز به من نزدیک نشو .
فاصله بگیر از زنی که
دلخوشی هایش را جایی جا گذاشته
است ، زنی که دامنی دارد پر از دلتنگی . . .

نویسنده هادی پور حسین

گویندگان

محسن میرزای و افسون غفائی

تنظیم و میکس سمیر رستگار