روز رادیو دکلمه و متن نازنین قدم پور

میخواهم از تو بگویم، ای جادوی عاشقانه.
تویی که صبحها، آوای شور انگیزد در همه جا میپیچد. چای قند پهلو، در کنار تو چقدر میچسبد!

تویی که همراهی خوب و همیشگی، برای رانندگانی هستی که صبحها، با امید و توکل به خدا از خانه بیرون میآیند.
تو، مونس کشاورزی هستی، که از صبح تا غروب، در تنهایی عرق میریزد. اما نه! او تنها نیست، تو را دارد. که با سخنان شیرینت، خستگی اش را به در میکنی.

گاهی وقتها به تو زنگ میزند، از تو تشکر میکند، برایت از حال و هوای روستا میگوید.
تو، همدم پیرزنی هستی، که مدت زیادیست بچه هایش، به سراغش نیامده اند.
ولی تو جای خالیشان را برای او پر میکنی، خانه اش را غرق آدم میکنی. او با تو کلی فامیل دارد، بچه و نوه دارد.

تو، برای کودکان قصه میگویی، به نوجوانان درس زندگی میدهی. تو را جوانان هم دوست دارند! برایشان رفیقی صمیمی هستی. آنها هم همیشه با تو در ارتباطند.
تویی که با داستانهایت، در ذهن را، به روی دنیایی جدید میگشایی. به دنیای زیبای خیال.
شبها صدایت، لالایی دل انگیزیست، که دل را آرام، و چشمها را خواب میکند.
تو را دوست دارم! مرا هم به خانه ات دعوت کن! بگذار من هم، همدم مردم باشم! بگذار دوستم بدارند، دعایم کنند.