علی جوکار

بدرود مهاجر شاعر علی جوکار دکلمه نیکو قمر

سکوتی به بلندای آسمان
بر پهنای دلت امپراطوری می کرد
در نگاهت موجی از بدرود فواره سان
لبخند می زد
واژه ای نیافتم که تورا
برای دل آشفته ی عاشقم
ماندگار کند
خواستم لب بگشایم
آهنگ رفتن کردی و پرگشودی ای پرنده ی مهاجر من
تا به خود آمدم
مرزهای دلبستگی مرا تا دالانهای
هجرت سرآسیمه درهم شکستی
از درونم ندایی آمد که فداکاری کنی و بمانی
نه اینکه گیسوانت را پریشان کنی و نمانی
آن هنگام که عشاق رقصان دست در دست داشتند
من در کنج خلوت خویش نشسته بودم
به عاشقانه هایی که برخاسته از عصاره ی وجودم بود می اندیشیدم
که برای دل مهاجر تو سروده بودم
خبر آمد که دوستی تورا به مهمانی دوباره ی قلبم دعوت کرد
تو به دعوت خندیدی و من سخت رنجیدم
شامم تا سحر اشک شدو گریستم
درتاریکی ناامیدی ام
دگر ندرخشیدی
دگر نرقصیدی
کاش در فروغ لرزان دلم می ماندی
ای رویای از هم گسسته ام
آیا نمی دانستی که من به نقاشی هایت دلبسته ام؟؟؟